کیک بوکسینگ بین المللی

کیک بوکسینگ بین المللی

ورزش رزمی پر طرفدار کیک بوکسینگ ترکیبی از رشته‌های رزمی موی تای ، کاراته و بوکس است کیک بوکسینگ ورزش رزمی می‌باشدکه تنها سی سال از تولد آن می‌گذرد در کیک بوکسینگ ضربات مشت ، لگد ، زانو ، آرنج و گرفتن همدیگر آزاد می‌باشد ولی زدن حریفی که بر روی زمین افتاده ممنوع است مسابقات در یک زمین مربع شکل 16 تا 20 فوتی ( هر فوت 30.48 سانتی متر ) که با طناب محصور شده برگزار می‌گردد زمان بازی معمولا سه راند سه دقیقه‌ای می‌باشد که ورزشکاران بین هر راند یک دقیقه استراحت می‌کنند هر مسابقه توسط یک داور و یک پزشک کنترل می‌شود در هر راند سه قاضی به مبارزان امتیاز می‌دهند بنیانگذار کیک بوکسینگ در غرب جو لوییس می‌باشد که پدر کیک بوکسینگ آمریکا نامیده می‌شود . کیک بوکسینگ مانند تمام رشته‌های رزمی دارای کمربند و دان می‌باشد این ورزش داخل رینگ برگزار می شود و گرفتن حریف در مسابقه خطاست و اگر در طول مسابقه بیش از سه خطا داشته باشید بازنده اعلام می‌شوید . در مسابقات یک داور وسط وجود دارد و سه داور کنار و یک قاضی وجود دارد در بعضی از مسابقات که سطح آن پایین است زمان مسابقه 2 راند 2 دقیقه‌ای است به افرادی که کیک بوکسینگ کار می‌کنند جنگنده ( FIGHTER ) می‌گویند . در شیوه مسابقات فول کنتاکت ورزشکاران مرد تنها به استفاده از دستکش اکتفا می‌کنند . گاهی اوقات کیکی بوکسینگ را به عنوان یک سبک رزمی در نظر می‌گیرند اما در بسیاری از مواقع کیک بوکسینگ تنها یک رویداد رزمی متشکل از مجموعه‌ای قوانین مبارزاتی است . گروهی از ورزشکاران از دیگر استایل‌های رزمی هم که ممکن است علاقه مند به حضور در مسابقات کیک بوکسینگ باشند از آن جمله می‌توان به سانشو کاران و بسیاری از رزمی کاران سبک‌‌های رزمی ژاپنی اشاره کرد . نکته قابل توجه وجود قوانین متعدد برای انواع مسابقات کیک بوکسینگ است و اینکه از هر سنی می توان به کیک بوکسینگ پرداخت ولی مساله مهم این است که تا 18 سالگی استفاده از کلاه محافظ سر همواره توصیه می‌شود . در کشورهای مختلف دنیا کیک بوکسینگ به اشکال مختلف وجود داشته است که به برخی از ان ها اشاره گذرایی خواهیم داشت . ادی تادا ( ADI THADA ) یا کیک بوکسینگ هندی نوعی کیک بوکسینگ که در آن ضربات زانو ، آرنج و حمله با پیشانی وجود دارد . لت وی ( LATHWEI ) یا کیک بوکسینگ برمه ای : هنر رزمی سنتی برمه با تاکید بر اجرای ضربات زانو ، آرنج و سر تمامی نقاط بدن ممکن است در یک حمله مورد استفاده قرار بگیرد نام دیگر آن « باندو کیک بوکسینگ » است . PRADAL SEREY : جد احتمالی موی تای ! موی تای ( تای بوکسینگ ) : هنر رزمی سنتی تایلند که امروز شهرت جهانی یافته و ضربات زانو و آرنج در آن مجاز است . کیک بوکسینگ ژاپنی : مشابه موی تای اما با سیستم امتیاز دهی متفاوت . کیک بوکسینگ آمریکایی : مشابه کیک بوکسینگ ژاپنی و فول کنتاکت کاراته با شیوه امتیاز دهی متفاوت . فول کنتاکت کاراته : در برخی موارد از محافظ‌های بدن برای مسابقات و تمرین استفاده می‌شود . ساواته ( کیک بوکسینگ فرانسوی ) : استفاده از کفش در مسابقات مجاز است . سانشو ساندا ( کیک بوکسینگ چینی ) : شامل تکنیک های کاربردی سایر استایل‌های رزمی به همراه فنون درگیری و پرتاب‌ها . شوت بوکسینگ : شکل ژاپنی کیک بوکسینگ که در آن پرتاب و درگیری مانند سانشو مجاز است . YAW – YAN ( کیک بوکسینگ فیلیپینی یا تای كیك بوكسینگ thai kick boxing ) : رقص مرگ نام مناسبی برای تای كیك بوكسینگ  است ورزشی مشابه موی تای . می‌توان به انواع متعدد دیگری از کیک بوکسینگ نیز اشاره کرد ولی همان طور که اشاره شد تفاوت اصلی همگی آن ها در نوع قوانین مسابقاتی است در عین حال بسیاری از این استایل‌ها اساسا خود را کیک بوکسینگ نمی‌دانند و استفاده از نام کیک بوکسینگ تنها برای ملموس تر شدن ان‌ها نزد عامه است . واژه کیک بوکسینگ اولین بار توسط « نوگوچی اسامر » که یک برگزار کننده مسابقات رزمی در ژاپن بوده است برای انواع مختلف ورزش‌های مشابه بهموی تای و کاراته در دهه 1950 ابداع شد این اصطلاح بعدا در آمریکا به شکل خاص به کار رفت در بیستم دسامبر سال 1959 هم یک دوره مسابقه موی تای بین فایترهای تایلندی در سالن آساکوزای توکیو برگزار شد

در شیوه مسابقات فول کنتاکت، ورزشکاران مرد تنها به استفاده از دستکش اکتفا می‌کنند. گاهی اوقات، کیک بوکسینگ را به‌عنوان یک سبک رزمی در نظر می‌گیرند اما در بسیاری مواقع، کیک بوکسینگ تنها یک رویداد رزمی متشکل از مجموعه‌ای قوانین مبارزاتی است .
گروهی از ورزشکاران از دیگر استایل‌های رزمی هم ممکن است علاقمند به حضور در مسابقات کیک بوکسینگ باشند. از آن جمله می‌توان به سانشوکاران و بسیاری از رزمی‌کاران سبک‌های رزمی ژاپنی اشاره کرد.
نکته قابل توجه وجود قوانین متعدد برای انواع مسابقات کیک بوکسینگ است و این‌که از هر سنی می‌توان می‌توان به کیک بوکسینگ پرداخت. ولی مسئله مهم این است که تا ۱۸ سالگی، استفاده از کلاه محافظ سر همواره توصیه شده است .
در کشورهای مختلف دنیا، کیک بوکسینگ به اشکال مختلف وجود داشته است که به برخی از آنها اشاره گذرائی خواهیم داشت.
▪ آدی تادا (Adi thada) یا کیک بوکسینگ هندی: نوعی کیک بوکسینگ که در آن ضربات زانو، آرنج و حمله با پیشانی وجود دارد.
▪ لت وی (Lath wei) یا کیک بوکسینگ برمه‌ای: هنر رزمی سنتی برمه با تأکید بر اجرای ضربات زانو، آرنج و سر. تمامی نقاط بدن ممکن است در یک حمله مورد استفاده قرار بگیرد. نام دیگر آن ”باندو کیک بوکسینگ“ است.
▪ Pradal serey: جد احتمالی موی تای!
▪ موی تای (تای بوکسینگ): هنر رزمی سنتی تایلند که امروز شهرت جهانی یافته و ضربات زانو و آرنج در آن مجاز است.
▪ کیک بوکسینگ ژاپنی: مشابه موی تای اما با سیستم امتیازدهی متفاوت (مسابقات K.۱)
▪ کیک بوکسینگ آمریکائی: مشابه کیک بوکسینگ ژاپنی و فول کنتاکت کاراته با شیوه امتیازدهی متفاوت.
▪ فول کنتاکت کاراته: در برخی موارد از محافظ‌های بدن برای مسابقات و تمرین استفاده می‌شود.
▪ ساواته (کیک بوکسینگ فرانسوی): استفاده از کفش در مسابقات مجاز است.
▪ سانشو ـ ساندا (کیک بوکسینگ چینی): شامل تکنیک‌های کاربردی سایر استایل‌های رزمی به همراه فنون درگیری و پرتاب‌ها.
▪ شوت بوکسینگ: شکل ژاپنی کیک بوکسینگ که در آن پرتاب و درگیری مانند ساشو مجاز است.
▪ Yaw - yan (کیک بوکسینگ فیلیپینی): رقص مرگ نام مناسبی برای کیک بوکسینگ فیلیپینی است. ورزشی مشابه موی تای.
می‌توان به انواع متعدد دیگری از کیک بوکسینگ نیز اشاره کرد، ولی همان‌طور که اشاره شد، تفاوت اصلی همگی آنها در نوع قوانین مسابقاتی است. در عین حال بسیاری از این استایل‌ها اساساً خود را کیک بوکسینگ نمی‌دانند! و استفاده از نام کیک بوکسینگ‌ تنها برای ملموس‌تر شدن آنها نزد عامه است.
واژه کیک بوکسینگ اولین‌بار توسط ”نوگوچی اسامر“ که یک برگزارکننده مسابقات رزمی در ژاپن بوده برای انواع مختلف ورزش‌های مشابه به موی تای و کاراته در دهه ۱۹۵۰ ابداع شد.
این اصطلاح بعداً در آمریکا به شکل خاص به کار رفت. در بیستم دسامبر سال ۱۹۵۹، یک دوره مسابقات موی تای بین فایترهای تایلندی در سالن آساکوزای توکیو برگزار شد.